ไม่ว่าจะเป็นการล่องเรือเพื่อชมเมือง เดินเล่นกับสิงโตเผือก ขับรถซุปเปอร์คาร์บนถนนริมชายหาด รับประทานอาหารในภัตตาคารที่สูงที่สุดในโลก ชมการแสดงระดับโลก หรือแม้แต่การเล่นสกี.ก็เกิดขึ้นได้กลางทะเลทรายในนครดูไบ ประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ซึ่งทั้งหมดนั้นเป็นแผนการท่องเที่ยวที่ผ่านการวางกลยุทธ์ดึงดูดนักท่องเที่ยวระดับ high-end ทั่วโลกเพื่อสร้างรายได้เข้าประเทศแทนการค้าน้ำมันที่ค่อยๆ ถูกลดบทบาทลงไปในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจของสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์
ท่ามกลางการตอบรับการแต่งตัวตามสไตล์เกาหลีในกลุ่มคนหนุ่มสาวที่ไม่มีทีท่าจะถดถอย และความนิยมเสื้อผ้าแนวสตรีทที่ไม่เสื่อมคลายในกลุ่มวัยรุ่นทั่วโลก ก็ปรากฏวิถีการแต่งกายสไตล์ China Chic และการเติบโตของสินค้าแบรนด์จีนหลากหลายประเภท ที่ได้รับความนิยมจากหนุ่มสาวชาวจีน Gen Z อย่างน่าแปลกใจ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ผู้บริโภคชาวจีนเป็นกลุ่มลูกค้าระดับ top spender ที่สร้างรายได้ให้สินค้าแบรนด์หรู จนกลายเป็นตลาดหลักที่ทุกแบรนด์ต้องการ China Chic หรือ Guochao ในภาษาจีน เริ่มเป็นที่รู้จักและมีการพูดถึงหนาหู …หลังจากที่เสื้อผ้านักกีฬาภายใต้แบรนด์ Li-Ning ของอดีตนักยิมนาสติกทีมชาติจีน เข้าร่วมการแสดงแฟชั่นโชว์ New York Fashion Week เมื่อปี 2561 ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นของกระแส China Chic และจุดประกายความนิยมต่อสินค้าแบรนด์จีน ที่ออกแบบโดยมีพื้นฐานจากประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมจีนเพิ่มขึ้นเป็นลำดับ China Chic คืออะไร….. นักวิชาการจาก Institute of Journalism and Communication ของ Chinese Academy of Social Sciences ให้ความเห็นว่า China Chic…
ไม่ว่าจะ Work Life Balance หรือ Work From Home ก็ดูเหมือนเป็นค่านิยมที่ทำให้วิธีการทำงานของคนรุ่นใหม่เปลี่ยนแปลงไป จากเดิมการทำงานของวัยแรงงานยุค Baby Boom (ปี 2489 – 2507) ที่เป็นยุคสร้างตัว สร้างเศรษฐกิจภายหลังสงครามโลก คนในช่วงก่อนหน้านี้เน้นการทำงานหนักเพื่อสร้างความสำเร็จ สร้างรายได้เป็นเงินเก็บก้อนโตเพื่อใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบายหลังเกษียณอายุการทำงาน ถือเป็นยุคที่ธุรกิจใหม่ๆ เกิดและเติบโตขึ้นอย่างมั่นคงและกลายเป็นรากฐานของเศรษฐกิจในปัจจุบัน แต่แน่นอนว่าความคิดต่อการทำงานแบบนั้นได้เปลี่ยนแปลงไป เมื่อคนยุคหลังเริ่มตั้งคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่คนรุ่นพ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย ได้ทำ จนเกิดแนวคิดที่จะเปลี่ยนแปลงรูปแบบการทำงานที่อาจกล่าวได้ว่าส่งผลกระทบต่อสังคมอย่างมาก “ทำไมจะต้องทุ่มเทกำลังแรงกายทำงานเก็บเงินก้อนโต เพื่อนำไปใช้ในตอนชรา ทั้งที่สามารถแบ่งรายได้มาสร้างความสุขได้เลย” นี่เป็นแนวคิดของคนในรุ่น Gen X และ Gen Y ทำให้พวกเขาเริ่มมองหารูปแบบการใช้ชีวิตในวัยทำงานที่ไม่ได้มีแต่เรื่องงานอย่างเดียว แต่ให้ความสำคัญกับการแบ่งเวลาไปท่องเที่ยว ทำงานอดิเรก สร้างความสัมพันธ์กับเพื่อนใหม่ ดูแลสุขภาพ เลือกการทำงานที่มีเวลาชั่วโมงในการทำงานชัดเจน หรืองานที่ไม่มีข้อกำหนดเรื่องเวลา แต่มีการประเมินผลจากผลงาน ทำให้สามารถบริหารจัดการเวลาได้อย่างมีอิสรภาพ จนทำให้วัยแรงงานรุ่นใหม่มองหางานที่สามารถทำให้ Work Life Balance ได้ มากกว่าเรื่องค่าตอบแทนเป็นหลัก…
เมื่อความคาดหวังของไทยและหลายประเทศจากจำนวนนักท่องเที่ยวจีนที่ไม่เป็นดังหวัง เมื่อดูจากรายได้ของการท่องเที่ยวไทยในปีนี้ ซึ่งทำได้ไม่ถึงเป้า เมื่อนักท่องเที่ยวชาวจีนเริ่มตั้งคำถามถึงความปลอดภัยในการท่องเที่ยวในประเทศไทย อันเนื่องมาจากหลายสาเหตุ รวมทั้งเหตุกราดยิงเมื่อวันที่ 3 ตุลาคม 2566 ณ ศูนย์การค้าสยามพารากอน และกระแสภาพยนตร์เรื่อง No More Bets ทำให้เกิดความกลัวในการท่องเที่ยวไทย แต่นั่นเป็นเพียงสาเหตุเพียงเล็กน้อย เมื่อเทียบกับสาเหตุสำคัญที่มาจากปัจจัยของจีนเอง ก็คือ เศรษฐกิจของประเทศจีนที่อยู่ในช่วงขาลง ไม่ได้เติบโตอย่างร้อนแรงเหมือนในช่วงก่อนหน้านี้ ทำให้คนไม่สามารถใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย เดินทางท่องเที่ยวต่างประเทศได้เหมือนสมัยก่อน ปัญหาสำคัญของเศรษฐกิจจีน คือ การล่มสลายของอสังหาริมทรัพย์ การจัดระเบียบทางการศึกษา และการกีดกันทางการค้าของสหรัฐอเมริกา ทำให้เศรษฐกิจของจีนคาดว่าจะเติบโตเพียง 4.4% ในปี 2566 นี้ (น้อยกว่าปี 2565 ที่อยู่ 6.3%) แม้จะดูเป็นข่าวร้ายสำหรับการท่องเที่ยวและการค้าขายระหว่างประเทศของไทย แต่ยังมีโอกาสทางด้านอื่นๆ ที่ทำให้ไทยสามารถช่วงชิงความน่าสนใจที่จะดึงดูดการลงทุนจากจีน เพื่อชดเชยรายได้ที่สูญเสียไปในช่วงที่เศรษฐกิจจีนชะลอตัวลง โอกาสที่เป็นไปได้ อาจมาจากความขัดแย้งทางการค้าระหว่างจีนกับสหรัฐอเมริกา เพราะช่วงนี้ สินค้าที่มีการตีตราประทับว่าผลิตจากจีน (made in China) จะถูกกีดกันการส่งออกไปสหรัฐอเมริกา ด้วยการตั้งกำแพงภาษี ทำให้หลายบริษัทผู้ผลิตของจีนเริ่มมองหาแหล่งอุตสาหกรรมใหม่เพื่อย้ายฐานการผลิตและตีตราประทับใหม่ในประเทศนั้นๆ เพื่อให้การส่งออกไปสู่ตลาดที่กว้างขึ้นและปราศจากการกีดกันทางการค้า แม้ค่าแรงงานของไทยจะสูงกว่าประเทศเพื่อนบ้าน ทั้งนี้ ความพร้อมทางด้านโครงสร้างพื้นฐานที่พร้อมรับการสร้างฐานการผลิต…
จากประวัติศาสตร์ที่ยาวนานราว 800 ปีของประเทศไทย ทำให้มีการสะสมแนวทางของวิถีชีวิต จนเกิดเป็นภูมิปัญญาที่ใช้ในการแก้ไขปัญหาในการใช้ชีวิต ผสมผสานกับความเชื่อความเข้าใจในธรรมชาติ ตามการค้นพบในยุคต่างๆ รวมถึงการสร้างสรรค์ศิลปะ ที่ถ่ายทอดเอกลักษณ์สำคัญของแต่ละภูมิภาคหรือท้องถิ่น ภูมิปัญญาเหล่านี้ได้ถูกปรับเปลี่ยนมาตามยุคสมัย โดยในปัจจุบัน มูลค่าของภูมิปัญญานอกจากจะแสดงถึงอัตลักษณ์ของเผ่าพันธุ์ ยังได้รับการต่อยอดมาสู่การสร้างมูลค่าทางเศรษฐกิจ กลายเป็นผลิตภัณฑ์หรือสินค้า ที่สามารถค้าขายและแลกเปลี่ยนได้ทั่วโลก การนำภูมิปัญญามาใช้ในการกระตุ้นเศรษฐกิจ ไม่แตกต่างจากการใช้ทรัพยากรธรรมชาติกับการท่องเที่ยว ซึ่งเป็นการสร้างรายได้หลักของหลายประเทศ รองจากภาคอุตสาหกรรม การค้าและการส่งออก ดังนั้น การส่งออกสินค้าท้องถิ่น จึงเป็นการใช้ทรัพยกรธรรมชาติในท้องถิ่น ผ่านกระบวนการแปรรูปที่ผลิตด้วยภูมิปัญญาออกเป็นสินค้า “สินค้าที่มาจากภูมิปัญญา” จึงเป็นอาวุธสำคัญทางการค้า ที่ไม่ได้ทำให้ประเทศที่มีขนาดใหญ่หรือเล็กได้เปรียบ เสียเปรียบไปมากกว่ากัน การแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมทางสินค้านี้ จึงเป็นโอกาสการสร้างมูลค่าทางเศรษฐกิจได้อีกมากมาย “สิ่งที่มีประจำและเห็นอยู่ทุกวันอาจมีมูลค่าต่ำ” คือ มุมมองที่เกิดขึ้นกับสินค้าที่มาจากภูมิปัญญาในแต่ละท้องถิ่น แต่หากภูมิปัญญาเหล่านั้นได้รับการถ่ายทอดผ่านความภาคภูมิใจออกมาเป็นสินค้าที่เห็นได้ยากในตลาดต่างประเทศ ก็สามารถถ่ายทอดภูมิปัญญาต่อยอดเป็นนวัตกรรมได้กว้างขวางมากขึ้น ดังนั้น การบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับภูมิปัญญาหรือมีที่ไปของทรัพยากร วัตถุดิบที่นำมาทำเป็นขนมหรือหัตถกรรมที่เป็นสินค้าส่งออกนี้ช่วยเพิ่มมูลค่าให้ชาวต่างชาติยอมรับในตัวสินค้ามากขึ้น เช่นเดียวกับการส่งออก “ซอฟต์เพาเวอร์” ที่เป็นการใช้ช่องทางการสื่อสารหรือขนส่งในปัจจุบันในการแสดงวัฒนธรรมไปสร้างมูลค่าทางเศรษฐกิจกลับเข้าสู่ประเทศ ……….ไม่ใช่การกระตุ้น GDP โดยการสร้างธุรกิจจากมูลค่าในเชิงพาณิชย์เพียงอย่างเดียว แต่การส่งออกวัฒนธรรมเหล่านี้จะช่วยฟื้นฟูเศรษฐกิจในระดับรากหญ้า เป็นการกระจายรายได้คืนสู่ท้องถิ่นที่มีภูมิปัญญาอันเป็นเอกลักษณ์ประจำท้องถิ่นอยู่แล้ว หากกล่าวถึงสินค้าภูมิปัญญาที่มีการส่งออกและได้ความนิยมในต่างประเทศ สำหรับไทย นั่นก็คือ OTOP ที่มีการสนับสนุนทำสินค้าภูมิปัญญา หรือ “หนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์” ตั้งแต่ปี พ.ศ.2546…
ในช่วงปลายปี 2566 ดูเหมือนว่าบรรยากาศความมั่นคงระหว่างประเทศนั้นตึงเครียดและคุกรุ่นไปทั่วทั้งโลก ไม่ว่าจะเป็นความขัดแย้งรัสเซีย-ยูเครนที่ยังไม่จบ ความรุนแรงในฉนวนกาซาที่ยังไม่คลี่คลาย การปะทะในเมียนมาที่น่ากังวลมากขึ้น และล่าสุดเกิด “จุดเดือด” แห่งใหม่ที่ทั่วโลกจับตามอง คือ ความขัดแย้งระหว่างประเทศในภูมิภาคอเมริกาใต้ อย่างเวเนซุเอลา และกายอานา…ประเทศเพื่อนบ้านกันที่กระทบกระทั่งกันเรื่องพื้นที่พิพาท ชื่อว่า Essequibo อ่านว่า “เอสซิควีโบ” ดินแดนที่กว้างประมาณ 160,000 ตารางกิโลเมตร อยู่ติดกับภาคตะวันออกของเวเนซุเอลา และภาคตะวันตกของกายอานา เป็นพื้นที่อุดมด้วยทรัพยากรธรรมชาติ ทั้งแม่น้ำ ชายฝั่งติดมหาสมุทรแอตแลนติก และเป็นแหล่งน้ำมัน ก๊าซธรรมชาติ รวมทั้งแร่ธาตุมากมายนั่นเอง ดังนั้น…….. ประเทศใดที่ครอบครองพื้นที่ Essequibo ก็จะมีโอกาสทางเศรษฐกิจมากขึ้นจากทรัพยากรธรรมชาตินั่นเอง ความขัดแย้งที่คุกรุ่นในครั้งนี้ เริ่มจากผู้นำเวเนซุเอลา หรือประธานาธิบดี Nicolás Maduro ประกาศเอาดื้อ ๆ เมื่อ 3 ธันวาคม 2566 ว่าจะทำประชามติในประเทศ เพื่อเดินหน้าผนวกพื้นที่พิพาท Essequibo เป็นส่วนหนึ่งของเวเนซุเอลา รวมทั้งเตรียมจะตั้งพื้นที่ดังกล่าวเป็นจังหวัด Guayana Esequiba ของเวเนซุเอลาแล้ว เพราะชาวเวเนซุเอลาส่วนมากเห็นด้วยกับเรื่องนี้ โดยให้ประชาชนในพื้นที่ดังกล่าวได้รับสัญชาติเวเนซุเอลา และยื่นเงื่อนไขให้บริษัทน้ำมันของกายอานา ออกจากพื้นที่ภายใน…
การบริหารรัฐกิจ หรือรัฐประศาสนศาสตร์ เป็นวิชาสำคัญในการบริหารราชการแผ่นดิน รวมทั้งสามารถปรับใช้ในงานบริหารทั่วไปได้ ไม่ว่าเป็นบริหารองค์กร หน่วยงาน หรือบริหารงานที่เรากำลังรับผิดชอบอยู่….และในโลกปัจจุบันต้องยอมรับว่า “วิชาบริหารรัฐกิจ” หรือ Public Administration ยังคงมีความสำคัญและได้รับความสนใจจากเยาวชนคนรุ่นใหม่อยู่อย่างต่อเนื่อง เพราะทักษะในการจัดการให้กระบวนการและขั้นตอนการทำงานต่าง ๆ ราบรื่นได้นั้น เป็นเรื่องสำคัญอย่างมาก ไม่ว่าจะอยู่ในองค์กรภาครัฐ หรือหน่วยงานภาคเอกชนขนาดใดก็ตาม ซึ่ง “การบริหารรัฐกิจ” อาจจะแตกต่างจากการบริหารธุรกิจอยู่ด้วย เพราะบริหารธุรกิจจะเน้นเพื่อสร้างผลกำไร ขณะที่บริหารรัฐกิจจะมีเป้าหมายที่ไม่ใช่เรื่องกำไร แต่เป็นเรื่องของ “ความเป็นอยู่ของประชาชน” และการดำเนินกิจการของภาครัฐให้ราบรื่น แม้ว่าประสบการณ์ในการบริหารจะเป็นบทเรียนที่ดีที่สุดสำหรับผู้บริหารส่วนใหญ่…อย่างไรก็ตาม ถ้าไม่มีประสบการณ์มากมายหรือชั่วโมงบินในการทำงานยังไม่สูง …ก็ไม่ต้องกังวล เพราะในวงการการบริหารรัฐกิจมีความรู้และทฤษฎีมากมายที่ถ่ายทอดกันมา สามารถใช้เป็น “หลักคิด” และ “ทางลัด” เพื่อเรียนรู้และจัดการกับการบริหารได้ ไม่ว่าจะในปัจจุบันหรือในอนาคต ที่ผ่านมา ……นักคิดนักทฤษฎีด้านการเมือง ได้สรรค์สร้างทฤษฎีเกี่ยวกับการบริหารรัฐกิจขึ้นมาหลากหลายแนวทาง เป้าหมายเพื่อทำให้การบริหารจัดการระบบราชการเป็นไปอย่างมีระเบียบ ลดอุปสรรค และให้เหมาะสมกับสถานการณ์ของสังคมด้วย ตัวอย่างที่โด่งดังและน่าจะเคยได้ยินได้อ่านผ่านตากันบ่อย ๆ เช่น แนวคิดของแม็กซ์ เวเบอร์ (Max Weber) ชาวเยอรมนีที่เสนอทฤษฎีบริหารรัฐกิจด้วยระบบราชการ (Bureaucracy) ที่ให้อำนาจกับหน่วยงานราชการ ข้าราชการ เป็นผู้มีสิทธิในการจัดการกิจการของรัฐ โดยระบบราชการของเวเบอร์จะลักษณะเด่นอยู่…
ข้อความข้างบนเป็นถ้อยแถลงของพระ ปรากฏอยู่บนหน้าเว็บไซต์ของโรงเบียร์ Westvleteren Brewery ที่มีเจ้าของคือวัด St. Sixtus’ Abbey ประกาศเจตนารมณ์ที่มีต่อการทำเบียร์ Westvleteren ที่สร้างชื่อให้กับวัด การตัดสินรสชาติของเบียร์เป็นเรื่องของรสนิยมส่วนบุคคล การจะหาฉันทามติในบรรดาผู้ดื่มด่ำว่าเบียร์ตัวไหนดีที่สุดในโลกคงจะเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าอ้างอิงตามเว็บไซต์ ratebeer.com
จากการมีภาพจำเป็น “สัตว์เศรษฐกิจ” เมื่อหลายสิบปีก่อน แทนที่ด้วยภาพการเป็นผู้นำด้านนวัตกรรม เทคโนโลยีสมัยใหม่ และแบรนด์สินค้าคุณภาพที่ได้รับความเชื่อถือและความเชื่อมั่นจากผู้บริโภค น่าจะเป็นสิ่งสะท้อนถึงความสำเร็จของญี่ปุ่นในการเอาชนะใจต่างชาติ…ไม่ว่าจะเป็นประเทศที่มีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีด้วยกันหรือประเทศกำลังพัฒนา โดยมีรายได้จากการเจาะตลาดเป็นผลตอบแทนอย่างเป็นรูปธรรม
การจารกรรมข้อมูล หรือ espionage เป็นวิธีการที่รัฐบาลต่าง ๆ หรือตัวแสดงที่ไม่ใช่รัฐ (non-state actor) ดำเนินการเพื่อให้ได้ข้อมูลหรือข่าวสารเกี่ยวกับประเด็นสำคัญของฝ่ายตรงข้าม โดยที่ฝ่ายตรงข้ามหรือเป้าหมายที่ถูกจารกรรมนั้นตรวจสอบไม่ได้ หรือไม่รู้ตัว ที่ผ่านมา การจารกรรมข้อมูลมีวิธีการที่หลากหลาย และในปัจจุบันก็มีการจารกรรมข้อมูลผ่านเทคโนโลยีหรือด้วยเครื่องมือในโลกไซเบอร์ด้วย อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเทคโนโลยีหรือข้อมูลสำคัญในปัจจุบันจะไหลผ่านโลกไซเบอร์มากแค่ไหน การจารกรรมในรูปแบบดั้งเดิมด้วยวิธีการตั้งแต่ปฏิบัติการลับในต่างประเทศ มีองค์การบังหน้า มีการปกปิดการดำเนินการทั้งในโลกจริงและโลกไซเบอร์ รวมทั้งมีการสร้างบุคลากรและสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการจารกรรมข้อมูลไปพร้อม ๆ กับระมัดระวังไม่ให้ประเทศเป้าหมายตรวจสอบได้ ยังคงเป็นแนวทางที่รัฐบาลประเทศต่าง ๆ ใช้เพื่อให้ได้ “ข้อมูลข่าวสาร” ที่ถือว่าเป็น 1 ในปัจจัยสร้างพลังอำนาจ และความได้เปรียบในการดำเนินนโยบายต่าง ๆ นั่นเอง ในช่วง 4-5 ปีที่ผ่านมา ประเทศจีน ซึ่งเป็นมหาอำนาจที่เติบโตอย่างรวดเร็ว ได้เพิ่มความระมัดระวังและตรวจสอบความเคลื่อนไหวของประเทศอื่น ๆ ที่อาจจะไปทำการจารกรรมข้อมูลในจีนอย่างเข้มข้นมากขึ้น เพราะเมื่อปลายปี 2565 จีนได้เปิดประเทศให้การลงทุน การสานความสัมพันธ์ และปรับภาพลักษณ์จีนให้นานาชาติเข้าถึงและเข้าใจจีนมากขึ้น จีนจึงเปิดรับต่างชาติเข้าไปทำงานและดำเนินธุรกิจในจีนจำนวนมาก และมีสถิติเพิ่มขึ้นทุกปี จีนได้รับประโยชน์จากการที่บริษัทต่างชาติเข้าไปดำเนินกิจกรรมทางเศรษฐกิจ รวมทั้งการพัฒนาในประเทศ แต่ในระยะหลัง ๆ รัฐบาลจีนเริ่มสังเกตว่า การดำเนินกิจกรรมบางอย่างในจีน โดยหน่วยงานหรือองค์กรใหม่ ๆ…