ฟิลิปปินส์เป็นประเทศที่ประกอบด้วยหมู่เกาะจำนวนมากและรอบล้อมด้วยมหาสมุทร รวมทั้งทะเล ด้วยลักษณะภูมิศาสตร์เช่นนี้ทำให้ประเทศฟิลิปปินส์ให้ความสำคัญกับความมั่นคงปลอดภัยและการบริหารจัดการทรัพยากรในทะเลอย่างมาก โดยตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมา ฟิลิปปินส์เป็นหนึ่งในประเทศที่อ้างกรรมสิทธิ์ในพื้นที่พิพาทบริเวณทะเลจีนใต้ เนื่องจากมีน่านน้ำหลายส่วนที่ติดอยู่กับอาณาเขตของฟิลิปปินส์ รัฐบาลทุกยุคสมัยของประเทศนี้จึงไม่เคยละทิ้งความพยายามที่จะปกป้องผลประโยชน์ของชาติที่อยู่ในทะเล เพราะผลประโยชน์เหล่านี้เชื่อมโยงกับบูรณภาพแห่งดินแดน ทรัพยากรธรรมชาติ และเศรษฐกิจของประเทศ ดังนั้นเพื่อรักษาผลประโยชน์ของตน ฟิลิปปินส์ได้ผลักดันร่างกฎหมายชื่อว่า Maritime Zones Act เพื่อกำหนดอาณาเขตทางทะเลของฟิลิปปินส์ให้ชัดเจนขึ้น ทั้งน่านน้ำภายใน (internal waters) น่านน้ำหมู่เกาะ (archipelagic waters) ของรัฐหมู่เกาะน่านน้ำอาณาเขต (territorial waters) เขตต่อเนื่อง (contiguous zone) เขตเศรษฐกิจจำเพาะ (Exclusive Economic Zone) และไหล่ทวีป (Continental Shelf) การผลักดันกฎหมายนี้เริ่มต้นตั้งแต่พฤษภาคม 2566 และเมื่อต้น มีนาคม 2567 วุฒิสภาของฟิลิปปินส์ได้เห็นชอบผ่านไปแล้ว แปลว่ากฎหมายนี้มีโอกาสบังคับใช้ได้ในอีกไม่นาน การจัดทำกฎหมาย Maritime Zones Act ไม่ใช่เรื่องใหม่ที่ฟิลิปปินส์อยู่ดี ๆ ก็จัดทำขึ้นมา เพราะกฎหมายในลักษณะเดียวกันและชื่อเดียวกันนี้เคยถูกจัดทำขึ้นในหลายพื้นที่ทั่วโลก เพราะต้องการใช้กฎหมายหรือเอกสารนี้เป็นใบรับรองสิทธิและอำนาจในการจัดการทรัพยากรทางทะเล ซึ่งเป็นทรัพยากรสำคัญมาโดยตลอด เพราะพื้นที่ทางทะเลประกอบด้วยทรัพยากรแบบมีชีวิตและไม่มีชีวิต และยังเป็นพื้นที่ที่เต็มไปด้วยกิจกรรมต่าง ๆ…
