ข้อมูลจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องด้านการศึกษาและจากภาคประชาสังคมได้สะท้อนถึงสถานการณ์เด็กและเยาวชนหลุดจากระบบการศึกษาที่มีนัยสำคัญคือ จำนวนเด็กที่อยู่นอกระบบการศึกษาที่มีประมาณ 1.02 ล้านคน ในความเป็นจริงอาจมีมากกว่านั้น เพราะยังมีเด็กอีกจำนวนมากที่มีชื่ออยู่ในระบบ แต่ไม่ได้เข้าเรียน ซึ่งส่วนใหญ่พบอยู่ในทั้งพื้นที่ชนบทหรือจังหวัดที่มีการขยายตัวทางเศรษฐกิจต่ำ เช่น ตาก แม่ฮ่องสอน และในจังหวัดที่มีขนาดเศรษฐกิจใหญ่ เช่น ภูเก็ต สมุทรปราการ กรุงเทพฯ สมุทรสาคร และปทุมธานี
นอกจากนี้ ยังมีเด็กอีกจำนวนหนึ่งที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มเปราะบางและไม่ได้ยากจน แต่อยู่นอกระบบการศึกษา เพราะศึกษาด้วยตนเอง ซึ่งกลุ่มนี้มีจำนวนเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง เพราะหลักสูตรการศึกษาของโรงเรียนในระบบไม่สามารถตอบโจทย์ความต้องการของเด็กและผู้ปกครองได้
