กองทัพเรือปากีสถาน (Pakistan Navy) ประกาศเมื่อต้น พฤศจิกายน 2568 ถึงความคืบหน้าสำคัญของโครงการเสริมสร้างขีดความสามารถกำลังรบใต้น้ำ โดยระบุเตรียมประจำการเรือดำน้ำโจมตีพลังงานดีเซล-ไฟฟ้าชั้น Hangor (Hangor-class Submarine) ที่สร้างโดยจีนลำแรกอย่างเป็นทางการภายในปี 2569 โดยเป็นเรือดำน้ำภายใต้โครงการจัดหาเรือดำน้ำมูลค่ากว่า 5,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (ประมาณ 1.6 แสนล้านบาท) ที่ลงนามตั้งแต่ปี 2558 โดยมีเป้าหมายสำคัญเพื่อเสริมสร้างความมั่นคงทางทะเลของปากีสถาน และปัจจุบันการจัดหาดำเนินการไปอย่างราบรื่น
ตามแผนโครงการจัดหารือดำน้ำ ปากีสถานจะรับมอบเรือดำน้ำทั้งสิ้น 8 ลำ โดย 4 ลำแรกจะสร้างและประกอบในจีน ส่วนอีก 4 ลำที่เหลือจะถูกประกอบที่ต่อเรือ Karachi Shipyard & Engineering Works (KSEW) ในปากีสถาน ปัจจุบันมีการทดสอบปล่อยเรือดำน้ำลงน้ำแล้ว 3 ลำ ทั้งนี้ เรือดำน้ำที่รับมอบจากจีนจะปฏิบัติการลาดตระเวนในพื้นที่ทะเลอาหรับตอนเหนือและมหาสมุทรอินเดีย โดยจะเพิ่มอำนาจการป้องปรามให้กับกองทัพเรือปากีสถาน ท่ามกลางการแข่งขันทางทะเลในภูมิภาคกับประเทศเพื่อนบ้าน เนื่องจากเรือดำน้ำชั้น Hangor มีขีดความสามารถด้าน A2/AD (Anti-Access/Area Denial) หรือการปฏิเสธการเข้าถึงพื้นที่ทางทะเลของฝ่ายตรงข้าม ซึ่งจะทำให้เรือลำดังกล่าวกลายเป็นเครื่องมือหลักในการต่อต้านเรือผิวน้ำหรือเรือดำน้ำในอนาคต
โครงการจัดหาเรือดำน้ำครั้งนี้ เป็นสัญลักษณ์ของความสัมพันธ์ทางยุทธศาสตร์ที่แข็งแกร่งระหว่างจีนและปากีสถาน ซึ่งเป็นพันธมิตรที่สำคัญที่สุดในการส่งออกอาวุธของจีน โดยผู้บัญชาการกองทัพเรือปากีสถานชมเชยเทคโนโลยีและยุทโธปกรณ์จากจีนว่า “เชื่อถือได้ มีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี และเหมาะสมกับความต้องการทางยุทธการของกองทัพเรือปากีสถาน” นอกจากโครงการเรือดำน้ำแล้ว ปากีสถานยังได้จัดซื้ออาวุธยุทโธปกรณ์ที่สำคัญอื่น ๆ จากจีนอย่างต่อเนื่อง เช่น เรือฟริเกต Type 054A/P เครื่องบินขับไล่ J-10C, และอยู่ระหว่างการจัดหาเครื่องบินขับไล่ล่องหน FC-31 Gyrfalcon และเฮลิคอปเตอร์โจมตี Z-10ME อีกด้วย
ขณะที่จีน การเสริมสร้างกำลังทางเรือของปากีสถานครั้งนี้ยังเป็นการสนับสนุนการขยายอิทธิพลเชิงยุทธศาสตร์ของจีนในมหาสมุทรอินเดีย เฉพาะอย่างยิ่งการจำกัดอิทธิพลของอินเดีย การเสริมสร้างกำลังรบใต้น้ำ และกำลังเรือผิวน้ำของปากีสถาน ทำให้กองทัพเรืออินเดียต้องแบ่งกำลังและทรัพยากรมาจัดการกับภัยคุกคามจากปากีสถาน และการที่ปากีสถานทำหน้าที่เป็นกองหน้าในการถ่วงดุลทางทะเลในทะเลอาหรับ ช่วยให้จีนสามารถมุ่งเน้นการขยายอิทธิพลไปยังพื้นที่อื่น ๆ ของมหาสมุทรอินเดียได้ง่ายขึ้น
